42 χιλιόμετρα μπορούν να σώσουν ζωές!
Κάθε πρωί φοράει τα αθλητικά του παπούτσια, αφήνει την 10 μηνών κόρη του στον παιδικό σταθμό και ξεκινάει την προπόνηση. Ο Τίμος έχει κρεμάσει προς το παρόν την ποδιά του νοσηλευτή και το γιλέκο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μιας και βρίσκεται σε άδεια πατρότητας. Σε λίγες μέρες, όμως, θα φορέσει το μπλουζάκι «Δρομείς Χωρίς Σύνορα» και θα τρέξει στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Με αυτό τον αγώνα δρόμου θα συγκεντρώσει χρήματα για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.
«Θα τρέξω 42.195 μέτρα για 4η φορά θέλοντας να δώσω τον δικό μου αγώνα πλάι σε όλους αυτούς που δίνουν τον αγώνα της ζωής τους καθημερινά. Κι είναι πολλοί αυτοί που περπατούν τόσα και περισσότερα χιλιόμετρα για να επιβιώσουν. Θυμάμαι ακόμη μία μητέρα στο Νότιο Σουδάν, όπου βρέθηκα αποστολή με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα το 2014, η οποία αν και είχε πρόβλημα στη βάδιση περπατούσε επί 3 μέρες στη βροχή έχοντας αγκαλιά τον ταλαιπωρημένο μικρό γιο της, Σέμπιτ, που έπασχε από λεϊσμανίαση (Kala – Azar) και κρατώντας από το χέρι τον Τζον, τον μεγαλύτερο γιο της οικογένειας για να φτάσει στο νοσοκομείο μας στο Μαλακάλ».
Ήταν ο μικρός Σέμπιτ και που έκανε τον Τίμο να σκεφτεί έντονα τι σημαίνουν τα 42 και ίσως και παραπάνω χιλιόμετρα για αυτούς τους γονείς σε αυτό το μακρινό μέρος του πλανήτη.
Ο Τίμος έχει σπουδάσει Νοσηλευτική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακό στην «Διεθνή Ιατρική-Διαχείριση Κρίσεων Υγείας» στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Παράλληλα εργάστηκε ως νοσηλευτής σε νοσοκομεία των Αθηνών. Το φθινόπωρο του 2013 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, στο πρόγραμμα για την παροχή βοήθειας σε αποκλεισμένους από το σύστημα υγείας πληθυσμούς στην Αθήνα. Το 2014 έφυγε σε αποστολή στο Νότιο Σουδάν και το 2015 βρέθηκε στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στη πόλη Κάμπο ως υπεύθυνος για τις νοσηλευτικές δραστηριότητες στο νοσοκομείο που η οργάνωση λειτουργούσε στην περιοχή. Το 2015 εργάστηκε ως συντονιστής της ιατρικής ομάδας στην Αθήνα σε πρόγραμμα για τους πρόσφυγες.
«Αποφάσισα να εργαστώ στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για να μπορέσω να βρεθώ δίπλα σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη. Μέσω της οργάνωσης μοιράζομαι γνώσεις και εμπειρίες με ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας, νοοτροπίας, ιδιοσυγκρασίας, με κοινό στόχο τη μείωση της θνησιμότητας και θνητότητας και τη βελτίωση των υπηρεσιών παροχής υγείας σε κάθε περιβάλλον και σε κάθε περιοχή».
Ο Τίμος ξεκίνησε να τρέχει το 2012 με τους Δρομείς Χωρίς Σύνορα, θέλοντας να βοηθήσει με τον δικό του τρόπο στο έργο και την δράση της οργάνωσης.
«Όποιος έχει τρέξει έστω και μια φορά έναν μαραθώνιο σίγουρα έχει βιώσει συναισθήματα πρωτόγνωρα, έχει φτάσει στα όρια του και έχει καταπολεμήσει το αίσθημα της παραίτησης, προσπαθώντας να διαχειριστεί όλα του τα αποθέματα σε κάθε βήμα, σε κάθε χιλιόμετρο. Όλοι μας χρειαζόμαστε υποστήριξη για να τερματίσουμε αυτό τον αγώνα και έχουμε ανθρώπους, που μας υποστηρίζουν καθ’ όλη την διαδρομή προς τον τερματισμό. Κάθε φορά πριν σταθώ στην εκκίνηση στον Μαραθώνα σκέφτομαι την μητέρα του Σέμπιτ. Δεν είχε, δυστυχώς, καμιά υποστήριξη για να ολοκληρώσει τον δικό της αγώνα έγκαιρα. Χρειαζόταν κάποιον να την σπρώξει προς τον τερματισμό να την φέρει στο νοσοκομείο του Μαλακάλ νωρίτερα. Αυτό, όμως, δεν ήταν δυνατόν και δυστυχώς, ο Σέμπιτ πέθανε 5 μέρες αργότερα. Σήμερα, πέντε χρόνια αργότερα και έχοντας γίνει και ο ίδιος πατέρας σκέφτομαι πως μια δική μου καθυστέρηση θα μπορούσε να βλάψει την κόρη μου και αυτό μου προκαλεί τρόμο».
Ο Τίμος σε αυτό τον Μαραθώνιο τρέχει και συγκεντρώνει χρήματα ώστε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα να στείλουν κι άλλους ανθρώπους στο πεδίο για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όσους έχουν ανάγκη. «Για μένα ο πιο δύσκολος αγώνας δρόμου που έχω κάνει ποτέ είναι η απόσταση από την βάση της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο νοσοκομείο όταν κάτι πάει στραβά κι ένας ασθενής με χρειάζεται άμεσα. Αυτή η αγωνία να φτάσεις γρήγορα και να προλάβεις να σώσεις μια ανθρώπινη ζωή.
»Τώρα προπονούμαι καθημερινά με σκοπό τον τερματισμό σε αυτόν τον Μαραθώνιο της Αθήνας, ικανοποιώντας τις προσωπικές μου φιλοδοξίες, αλλά βοηθώντας παράλληλα συνανθρώπους μας που δίνουν αγώνα για την επιβίωσή τους. Ας στείλουμε περισσότερους γιατρούς και νοσηλευτές εκεί που υπάρχει ανάγκη, εκεί που οι άνθρωποι τρέχουν χωρίς καμιά υποστήριξη δίνοντας τον αγώνα της ζωής τους. Ας τους βοηθήσουμε να σταθούν στην αφετηρία, να δώσουν τον αγώνα τους και να φτάσουν έγκαιρα στον προορισμό τους».
Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από αυτή την ενέργεια θα διατεθούν στο σύνολό τους για τους σκοπούς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
Add new comment